Sieć o takiej topologii składa się z jednego kabla koncentrycznego (10Base-2, 10Base-5 lub 10Broad36). Poszczególne części sieci (takie jak hosty) są do niej podłączane za pomocą specjalnych trójników (zwanych także łącznikami T) oraz łączy BNC. Na obu końcach magistrali powinien znaleźć się opornik (ang. terminator) o rezystancji równej impedancji falowej wybranego kabla, aby zapobiec odbiciu się impulsu i tym samym zajęciu całego dostępnego łącza. Ze względu na problemy z doprowadzeniem pojedynczego kabla sieciowego praktycznie bezpośrednio do każdego komputera, sieć w topologii magistrali jest głównie stosowana w przypadku prostego ich rozmieszczenia – niewielkie biura lub sale wykładowe (komputerowe). Dużym problemem tej topologii jest minimalna odporność na awarie. Uszkodzenie magistrali w jednym miejscu praktycznie unieruchamia całą sieć, a znalezienie miejsca uszkodzenia jest trudne.
- małe użycie kabla
- brak dodatkowych urządzeń (koncentratorów, switchów)
- niska cena sieci
- małe koszty produkcji
- odporność na uszkodzenia mechaniczne i zakłócenia elektromagnetyczne
- trudna lokalizacja usterek
- tylko jedna możliwa transmisja w danym momencie (wyjątek: 10Broad36)
- potencjalnie duża liczba kolizji
- awaria głównego kabla powoduje unieruchomienie całej domeny kolizyjnej
- słaba skalowalność
- niskie bezpieczeństwo